O Taekwon-Do powstało już wystarczająco dużo opracowań papierowych i witryn internetowych, że kolejna
strona opisująca szczegółową historię powstania najpiękniejszej sztuki walki mija się z celem.
Pozwolę sobie więc na bardziej ogólne a zarazem osobiste podejścia do tematu, historię traktując
powierzchownie.
Od zawsze Światem rządziło prawo silniejszego. Odkąd powstały organizmy żywe na Ziemi,
rozpoczęła się rywalizacja. Najczęściej stawką w walce było własne życie. Przetrwać miały szansę tylko
silniejsze osobniki.
Walka nie jest więc wynalazkiem cywilizacji, walka jest częścią natury.Rozwój człowieka podlegał tym
samym, brutalnym prawom życia. Wraz z ewolucją homo sapiens, rozwijały się różne, coraz wymyślniejsze a
tym samym doskonalsze formy walki i obrony.
W różnych rejonach Świata powstawały systemy obronne wykorzystujące specyfikę dostępnych środków czy
naturalne warunki.
Najprostsze formy walki opierały się na wykorzystaniu samego ciała, które odpowiednio przygotowane,
stanowić może śmiertelną broń.
Od tysiącleci prym w opracowywaniu i doskonaleniu sposobów walki głównie gołymi rękoma i nogami wiodły
ludy Dalekiego Wschodu.
Ludzie zamieszkujący obecne tereny Chin, Japonii, Wietnamu czy Korei wytworzyli takie techniki walki że
Europejczyk, człowiek uważający się za cywilizowanego i światłego mieszkańca globu, był w stanie
uwierzyć iż są to magiczne sztuczki a nie ludzkie ciało w perfekcyjny sposób zmienione na śmiercionośną
broń.
Szybko również odkryto, iż systematyczny trening sztuki walki jest jednocześnie doskonałym sposobem
poprawienia i utrzymania ogólnej kondycji fizycznej i psychicznej a tym samym zdrowia, co według
niektórych jest jedyna pewną receptą na długowieczność.
Historia sztuk walk pełna jest nazwisk niepokonanych mistrzów, twórców stylu czy niestrudzonych
propagatorów. Takie nazwiska jak: Jigoro Kano-Judo, Gichin Funakoshi-Karate Shotokan, Matsutatsu
Oyama-Karate Kyokushinkai, Morihei Ueshiba-Aikido czy Musashi Miyamoto-Kendo wykroczyły daleko poza
krąg najbardziej zaangażowanych czy wtajemniczonych. Są to osobistości, które na trwałe wryły się w
środowisko sztuk walk.
W połowie XX wieku do tego znakomitego grona dołączyło kolejne nazwisko: Choi Hong Hi. Generał
południowokoreańskiej armii, mistrz kaligrafii, specjalista wojskowego wywiadu, po wielu latach
spędzonych na zgłębianiu japońskiego karate oraz staro-koreańskiej sztuki walki Taek Kyon, tworzy przy
współpracy innych mistrzów narodowych systemów walki, sztukę samoobrony opartą na najlepszych elementach
istniejących szkół i stylów, wykorzystując w naukowy sposób nieuzbrojone ciało.
W 1955 roku, po długotrwałych dyskusjach przyjęto nazwę powstałego stylu walki - Taekwon-Do. Wprowadzając
Taekwon-Do do systemu przygotowań wojska koreańskiego, Choi miał znakomitą okazję stałego udoskonalania
i praktycznego wykorzystania stworzonej sztuki. Najpierw praktykowana przez wojsko, szybko przekroczyła
granice Korei i Azji. Wychodząc poza granice Korei, Taekwon-Do opuściło również środowisko wojskowe,
stając się szybko powszechnie znaną i licznie uprawianą sztuką walki. Wraz z popularyzacją sztuki walki,
zaczęto się nią interesować w kategoriach rywalizacji sportowej oraz szeroko pojętej rekreacji ruchowej.
Taekwon-Do rozwijając się nie ustrzegło się problemów związanych z wpływami politycznymi i finansowymi,
które doprowadziły do wewnętrznych podziałów. Obecnie na Świecie działają dwie główne federacje: ITF,
WTF oraz kilka mniejszych odłamów. WTF (World Taekwondo Federation) koncentruje się głównie na
rywalizacji sportowej i od kilku lat szczyci się mianem dyscypliny olimpijskiej.
Kontynuująca pierwotne założenia Gen. Choi Hong Hi, Taekwon-Do ITF (International Taekwon-Do Federation)
jest sztuką samoobrony oraz kompleksowym systemem wychowawczym łączącym moralne tradycje dalekiego
wschodu z ogólnofizycznym rozwojem człowieka. Taekwon-Do w wersji ITF nie odrzuca również współczesnych
wzorców rywalizacji jakim jest sport.
Taekwon-do jest koreańską sztuką walki i samoobrony.
TAE - znaczy stopa
KWON - znaczy pięść
DO - oznacza drogę do samodoskonalenia się
1) YE UI- grzeczność, uprzejmość
2) YOM CHI- rzetelność
3) JN NAE- wytrwałość
4) GUK GI- samokontrola
5) BAEKJOOL BOOLGOOL- niezłomny duch, odwaga
1) Będę przestrzegał zasad TAEKWON-DO
2) Będę szanował instruktora i starszych stopniem
3) Nigdy nie nadużyję technik TAEKWON-DO
4) Będę bronił wolności i sprawiedliwości
5) Będę rzecznikiem pokoju na świecie
1) Przy wejściu i wyjściu należy wykonać ukłon
2) Unikać niepotrzebnych rozmów, a zachowywać koncentrację i skupienie uwagi
3) Nie powinno się jeść, palić tytoniu i spożywać napojów
4) Nie należy nosić obuwia
5) Bez pozwolenia instruktora nie wykonywać jakichkolwiek ćwiczeń
6) Wszystkie uwagi i zapytania do instruktora kierować przed i po
treningu
11 kwietnia 1955r.
Generał CHOI HONG HI
Międzynarodowa Federacja powstała 22 marca 1966r.
TAEKWON-DO trafiło do Polski w 1974 roku (Łódź, Lublin)
Gdański Klub Taekwon-do powstał w 1995 roku.
Pierwszy Polak - Krzysztof Pajewski zdobył MŚ w 1988 roku.
Jest 10 stopni uczniowskich i 9 stopni mistrzowskich.
10 CUP - biały pas
9 CUP- biały pas z żółtą belką
8 CUP- żółty pas
7 CUP- żółty pas z zieloną belką
6 CUP- zielony pas
5 CUP- zielony pas z niebieską belką
4 CUP- niebieski pas
3 CUP- niebieski pas z czerwoną belką
2 CUP- czerwony pas
1 CUP- czerwony pas z czarną belką
AP- przód
YOP- bok
DWIT- tył
DOLLYO- okrężne
MAKGI oznacza blok
JIRUGI oznacza uderzenie pięścią
TAERIGI oznacza uderzenie
CHAGI oznacza kopnięcie.
Pas biały - oznacza czystość i niewinność adepta, który dopiero zaczął
treningi TAEKWON-DO
Pas żółty - oznacza ziemię z której roślina (ćwiczący) puściła pędy,
adept zdobył podstawy TAEKWON-DO niezbędne, tak jak rozwijane
są umiejętności ćwiczącego
Pas zielony - symbolizuje wzrost rośliny, tak jak rozwijane są
umiejętności ćwiczącego
Pas niebieski - oznacza niebo w kierunku którego wzrasta roślina
(zasób umiejętności ćwiczącego)
Pas czerwony - oznacza niebezpieczeństwo, ostrzega że ćwiczący
posiadł już wysokie umiejętności w TAEKWONDO
Pas czarny - symbolizuje przeciwieństwo do bieli, symbolizuje
dojrzałość i biegłość w TAEKWON-DO